نگرانی اروپا: شی و پوتین، با هوش بیشتر از ترامپ او را در دوره دوم دور بزنند!
تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۷۵۵۷۷
منبع: اکونومیست
تاریخ انتشار: 22 ژانویه 2024
مترجم: لیلا احمدی
عصر ایران/ ترجمه: اکونومیست در بخش نخستِ مقاله از احتمالِ فروانِ روی کار آمدنِ ترامپ در دورۀ دوم ریاست‌جمهوری و آمادگی کشورها برای انطباق با سیاست‌های جدیدِ ایالات‌متحده سخن به میان آورد و این پرسش را مطرح کرد که موافقان و مخالفانِ ترامپ در مواجهه با او چه رویکردی در پیش خواهند گرفت؟ در بخش دوم مقاله، این رویکردها را از نظر می‌گذرانیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برخی کشورها "دیپلماسی‌های غیرمتعارف" را برای جلب نظرِ ترامپ در پیش می‌گیرند. یکی از رهبران غربی توضیح می‌دهد که بر اساسِ تجربۀ دورۀ نخستِ ترامپ، ساده‌ترین راه برای تحت تأثیر قرار دادن او این است که توجه خانوادۀ سلطنتی و ستارگانِ ورزشی به او جلب شود. به یاد بیاوریم که "فرانسه" در همین راستا، با رژۀ نظامی در "جشن‌های روز باستیل"، ترامپ را به وجد آورد. "بریتانیا" نیز پیشنهاد سفر دولتی به میزبانیِ ملکه فقید را به او داد.
ترامپ به‌ویژه بر قطعِ حمایت از "مظنونانِ مفت‌خور" و "متحدانِ آسیب‌پذیر" تأکید دارد. "تایوان" در این زمینه، موردِ نخست است و البته با توجه به وسعتی که دارد، معاملاتِ تجاری بزرگی با آمریکا ترتیب داده که از ژانویه تا نوامبر 2023، بالغ بر 45 میلیارد دلار بوده است. اگرچه این کشور هزینه‌های دفاعی خود را به 2.5 درصدِ تولید ناخالص داخلی افزایش داده، اما همچنان به حضور نظامیِ گستردۀ آمریکا در آسیا برای جلوگیری از وقوع احتمالیِ تهاجم چین متکی است.
تایوان به تازگی رئیس‌جمهوری انتخاب کرده (ویلیام لای چینگ‌ته) که چین را به چالش می‌کشد؛ اما ترامپ ممکن است این پرسش را مطرح کند که "آمریکایی‌ها برای دفاع از تایوان، باید کماکان از این کشور حمایت مالی کنند یا برای این هدف جانشان را از دست بدهند؟" او سال گذشته از این موضوع شکایت داشت و می‌گفت: "تایوان کسب و کارِ ما را برهم زده است".
متحد آسیب‌پذیرِ دیگر، "اوکراین" است. حمایت عینی آمریکا از اوکراین، معامله‌ای عالی محسوب می‌شود. با کمک‌های انباشتۀ آمریکا در جنگ اوکراین که کم‌تر از 10 درصدِ بودجۀ دفاعیِ سالیانۀ ایالات متحده است و تلفاتِ قابل‌توجهی برای آمریکا ندارد، ارتش روسیه تضعیف می‌شود و اقتصادش صدمه می‌بیند. بیشتر پولی که صرف خریدِ تسلیحات برای اوکراین می‌شود در آمریکا باقی می‌ماند؛ بااینحال ترامپ ممکن است جنگ را تخلیۀ منابع ارزشمندِ آمریکا قلمداد گند و بکوشد اوکراین را به "توافق صلح با روسیه" سوق دهد.
رها کردنِ تایوان و اوکراین، عواقب گسترده‌ای برای متحدانِ آمریکا خواهد داشت. شکست در دفاع از تایوان، دیگر متحدانِ آسیایی مانند "ژاپن" و "کرۀ جنوبی" را به هول‌و‌ولا می‌اندازد و ازآن‌جایی‌که بخشی از "زنجیرۀ جزیره‌ای" در اطراف چین محسوب می‌شود، طرح‌های دفاعِ منطقه‌ای را ناکام می‌گذارد.
خیانت به اوکراین نیز روسیه و ولادیمیر پوتین را در مواضع مستحکم قرار می‌دهد. یکی از مقامات ارشدِ اتحادیۀ اروپا اخیراً مدعی شده که در سال 2020 ترامپ به "اورسولا فون‌درلاین" (رئیس کمیسیونِ اتحادیۀ اروپا) گفته است: "اگر به اروپا حمله شود، آمریکا به کمکِ اروپا نخواهد آمد" و افزوده: «به هر حال، ناتو مرده است. ما به راه خود ادامه می‌دهیم و از ناتو خارج می‌شویم.»
مهاجمان و مشت‌زنان چه روزگاری خواهند داشت؟ دشمنان و مخالفانِ آمریکا احتمالاً در انتظار تهدیداتی برای کسب امتیاز و باز بودنِ دوره‌ای برای «معاملاتِ» تحول‌آفرین هستند. به یاد بیاوریم که ترامپ در سال 2019، مرزهای "کرۀ شمالی" را -که پیش از آن تهدید کرده بود با خاک یکسان خواهد شد-، درنوردید.
با توجه به اینکه ترامپ پوتین را تحسین کرده، "روسیه" می‌تواند منتظر دوستانه‌ترین رفتار باشد. "چین" انتظاراتِ کمتری خواهد داشت زیرا از مذاکرات پیشین با ترامپ ناامید شده است و خصومتی متقابل بر سیاستِ هر دو کشور حاکم است.
"ایران" در دورۀ نخستِ دولت ترامپ، با تحریم‌های «فشار حداکثری» و قتلِ قاسم سلیمانی( یکی از فرماندهانِ کلیدیِ سپاه) مواجه شد. بااینحال، زمانی که به تأسیساتِ نفتیِ عربستان سعودی حمله کرد (ایران این ادعا را رد می کند- مترجم) ، ترامپ نتوانست پاسخی بدهد. اکنون محتمل‌ترین نتیجه با توجه به نقش ایران در خاورمیانه تحریم‌های تهاجمی علیه [ ایران است که با گروه های نیابتی نقش آفرینی می کند].
رویکرد ترامپ در قبال مهاجمان، "اختلال در عملیات" است. او فرصت‌هایی برای منصرف‌کردنِ دشمنان ایجاد می‌کند. برای مثال، ممکن است تلاش کند ایران و نیروهای نیابتی‌اش را به "توافق صلحِ منطقه‌ای" بکشاند. به خاطر بیاوریم که دولت او موفق شد با "پیمان صلح ابراهیم" بین اسرائیل و چند کشور عربی، میانجی‌گری کند؛ بااینحال احتمالِ اشتباهِ محاسباتی در مذاکرات را نباید نادیده گرفت.
یکی از مقام‌های اروپایی می‌گوید: "بزرگترین ترس ما این است که پوتین و شی -که بسیار باهوش‌تر از ترامپ هستند- ، او را دور بزنند."
سومین گروه از کشورها، آن‌هایی هستند که نه متحدانِ نزدیکِ آمریکا محسوب می‌شوند و نه دشمنِ او پنداشته می‌شوند. ترامپ می‌تواند آنها را بازنده قلمداد کند. دولتِ بایدن با رفتارهای تهاجمی‌تر از سوی دشمنانِ آمریکا در اروپا و خاورمیانه مواجه شد، اما در به‌کارگیریِ قدرتِ آمریکا گزینشی عمل کرد.
عقب‌نشینیِ ایالات‌متحده از افغانستان، گویای همین موضوع بود. درگیری در مکان‌هایی که آمریکا علاقۀ چندانی به حضور در آنها ندارد نیز به شدت شعله‌ور شده است. جنگ داخلیِ سودان، کودتا در جنوبِ صحرای آفریقا و جنگ جدیدِ ارمنستان و آذربایجان، مصادیق بارزِ این قبیل درگیری‌ها هستند. هرج‌و‌مرج در این نواحی، فرصت‌هایی هم پدید آورده. در همین رابطه، نقل‌وانتقالِ سیستمِ انرژی جهانی و رونقِ تجارتِ غیرقانونی نفت را در نظر آورید.
ریاست‌جمهوریِ ترامپ به احتمال زیاد با فرسایشِ بیشترِ قوانین بین‌المللی در همۀ حوزه‌ها -از تجارت گرفته تا حقوق بشر- همراه خواهد بود و به وخامتِ اوضاع دامن می‌زند. در کشورهای فقیر که از نهادهای داخلیِ ضعیف‌تری برخوردارند، این امر ممکن است به درگیری‌های احتمالی بیانجامد. سازمان‌های جهانی به‌سختی می‌توانند با این بحران مقابله کنند.
اگر قرار باشد ترامپ در رقابت‌های 2024 پیروز شود، تقریباً یک سال دیگر مراسم تحلیفش را جشن می‌گیرد. بایدن زمان کمی برای پذیرشِ تعهدات الزام‌آور دارد و ممکن است اعتبار و عاملیتش بر رویدادهای جهانی در خلالِ این سال کمرنگ شود. وضعیتِ کنونی به‌دلیل ناسازگاریِ جمهوری‌خواهان -که در ممانعتِ بی‌معنا برای ارسال کمک‌ها به اوکراین نیز معلوم شد-، ناگوارتر از گذشته است. ترامپ می‌تواند با کناره‌گیریِ آمریکا از مسئولیت‌های جهانی، خلاء ایجاد کند و بدون شک این خلأ بر سراسر جهان سایه خواهد انداخت.
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: دونالد ترامپ رهبر چین پوتین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۷۵۵۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
افشاگری دی‌ولت از سند محرمانه‌ای که می‌توانست به جنگ اوکراین پایان دهد
نشریه آلمانی دی ولت شرح مفصلی از پیش‌نویس یک پیمان صلح برای پایان دادن به جنگ بین اوکراین و روسیه بر اساس توافقنامه استانبول منتشر کرده که هرگز در بهار ۲۰۲۲ امضا نشد. این نشریه می‌نویسد: حتی با اینکه دو سال گذشته، این معامله همچنان سودآور به نظر می‌رسد.
به گزارش ایسنا، در مقاله دی‌ولت از این سند آمده است: هر دو طرف متخاصم تا ۱۵ آوریل ۲۰۲۲ تقریباً روی همه نکات توافق داشتند، بجز چند مورد که باید شخصاً توسط ولادیمیر پوتین و ولودیمیر زلنسکی، رئیسان جمهور روسیه و اوکراین در نشست سران مورد بحث قرار می‌گرفت، اما این اتفاق هرگز نیفتاد.
براساس این گزارش، طبق ماده یک پیش نویس معاهده، اوکراین متعهد به «بی‌طرفی دائمی» می‌شد. بنابراین، کی‌یف از هرگونه عضویت در ائتلاف‌های نظامی از جمله ناتو، خودداری می‌کرد؛ همچنین هرگز به دنبال «دریافت، تولید یا دستیابی» سلاح‌هسته‌ای نمی‌رفت، به نیروهای خارجی اجازه ورود به کشورش را نمی‌داد و زیرساخت‌های نظامی خود از جمله فرودگاه‌ها و بنادر دریایی را در اختیار کشور دیگری قرار نمی‌داد. علاوه بر این، کی‌یف از برگزاری مانورهای نظامی با مشارکت خارجی و از شرکت در هرگونه درگیری نظامی خودداری می‌کرد. طبق ماده سه این سند، هیچ چیز مستقیماً مانع از عضویت کی‌یف در اتحادیه اروپا نمی‌شد و در مقابل، روسیه قول می‌داد که دیگر به اوکراین حمله نکند.
در این توافقنامه تاکید شده بود: برای اینکه کی‌یف بتواند از این موضوع مطمئن شود، مسکو موافقت می‌کرد که پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد - ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، چین و خود روسیه - تضمین‌های امنیتی جامعی را به اوکراین ارائه دهند. در ماده پنج پیش نویس معاهده، کی‌یف و مسکو بر روی مکانیزمی به توافق می‌رسیدند که یادآور مقررات کمک ناتو است. در صورت «حمله مسلحانه به اوکراین»، کشورهای ضامن متعهد می‌شوند که از کی‌یف در حق دفاع از خود، که در منشور سازمان ملل آمده است، حداکثر به مدت سه روز حمایت کنند. این کمک می‌توانست با «اقدام مشترک» تمام یا یکی از قدرت‌های ضامن انجام شود.
براساس این گزارش، طبق ماده ۱۵، این معاهده باید توسط هر یک از کشورهای امضا کننده به تصویب می‌رسید تا از قدرت الزام آور تحت قوانین بین‌المللی اطمینان حاصل شود. با این حال، ضمانت‌های امنیتی روی میز در بهار ۲۰۲۲ نیاز به تایید ایالات متحده، چین، بریتانیا و فرانسه داشت.
در بخش دیگری از این توافقنامه، ماده ۸ می‌گوید که کریمه و بندر سواستوپل از ضمانت‌های امنیتی مستثنی هستند. بنابراین، کی‌یف در واقع کنترل شبه جزیره را به روسیه می‌داد. در این سند مشخص نیست که کدام بخش از شرق اوکراین باید از وعده‌های کشورهای ضامن در مورد حفاظت حذف شود و بر این اساس تحت کنترل روسیه باقی بماند. اما بیانیه استانبول نشان می‌دهد که کی‌یف موافقت کرده است که بخش‌هایی از مناطق دونتسک و لوهانسک را که روسیه پیش از شروع جنگ کنترل می‌کرد، تحت اختیار داشته باشد. در حالی که روسیه خواستار تعیین مرزهای دقیق در نشست پوتین و زلنسکی بود، کی‌یف با تاکید بر این که این مرزها بر اساس تفسیر اوکراینی باشد، امتناع کرد.
دی ولت نوشته است: در جریان مذاکرات، روسیه به صراحت اعلام کرد که آماده خروج از اوکراین است، اما نه از کریمه و آن بخش از دونباس که باید از ضمانت‌های امنیتی مستثنی شود. یعنی روسیه باید در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ نیروها را اساساً از اوکراین خارج می‌کرد. سران کشورها باید جزئیات خروج نیروها را مستقیماً بررسی می‌کردند. مسکو درخواست اوکراین مبنی بر اینکه کشورهای ضامن می‌توانند در صورت حمله، منطقه پرواز ممنوع بر فراز اوکراین ایجاد کنند، رد کرد.
به نوشته این روزنامه، اندازه آینده ارتش اوکراین نیز حل نشده باقی ماند. کی‌یف تا حدی به درخواست‌های روسیه برای غیرنظامی‌سازی پاسخ می‌داد. بر اساس ضمیمه یک، مسکو از کی‌یف می‌خواست ارتش خود را به ۸۵ هزار سرباز کاهش دهد و اوکراین یک گروه ۲۵۰۰۰۰ سرباز را پیشنهاد کرد. در مورد میزان تجهیزات نظامی نیز نظرات متفاوت بود. روسیه خواستار کاهش تعداد تانک‌ها به ۳۴۲ تانک شد، در حالی که کی‌یف می‌خواست آن را به ۸۰۰ دستگاه برساند. اوکراین فقط می‌خواست تعداد خودروهای زرهی را به ۲۴۰۰ دستگاه کاهش دهد. در حالی که روسیه خواستار باقی ماندن تنها ۱۰۲۹ دستگاه بود. تفاوت در مورد توپخانه نیز بسیار زیاد بود. مسکو ۵۱۹ توپ را برنامه‌ریزی کرده بود، کی‌یف - ۱۹۰۰. کی‌یف می‌خواست ۶۰۰ سامانه موشک پرتاب چندگانه با برد تا ۲۸۰ کیلومتر را حفظ کند. طبق برنامه روسیه، باید ۹۶ عدد از آنها با حداکثر برد ۴۰ کیلومتر وجود داشته باشد. به درخواست روسیه، تعداد خمپاره‌ها باید به ۱۴۷ و موشک‌های ضد تانک - به ۳۳۳، به درخواست کی‌یف - به ترتیب به ۱۰۸۰ و ۲۰۰۰ کاهش یابد. علاوه بر این، قرار بود نیروی هوایی اوکراین کاهش یابد. مسکو خواستار ترک ۱۰۲ جنگنده و ۳۵ هلیکوپتر بود، کی‌یف بر ۱۶۰ هواپیما و ۱۴۴ هلیکوپتر اصرار داشت. بر اساس پیشنهاد روسیه، نیروی دریایی اوکراین باید دو ناو جنگی می‌داشت، طرف اوکراینی - هشت فروند می‌خواست.
در این گزارش آمده است: اوکراین با بخشی از خواسته‌های فدراسیون روسیه موافقت نکرد - تبدیل زبان روسی به عنوان دومین زبان رسمی در اوکراین، لغو تحریم‌های متقابل و انصراف از دعاوی در دادگاه‌های بین‌المللی. اما حتی با در نظر گرفتن این واقعیت که برخی از نکات بحث برانگیز باقی مانده بود، پیش نویس توافق نشان می‌دهد که طرفین چقدر به توافق صلح احتمالی در آوریل ۲۰۲۲ نزدیک بودند. قرار بود پوتین و زلنسکی در یک گفتگوی شخصی اختلافات باقی مانده را حل کنند.
به نوشته دی‌ولت، حتی پس از گذشت بیش از دو سال از جنگ، این توافق همچنان یک معامله خوب به نظر می‌رسد. یکی از اعضای هیئت مذاکره کننده اوکراینی به دی ولت گفت: «این بهترین معامله‌ای بود که می‌توانستیم انجام دهیم. اوکراین چندین ماه است که در حالت تدافعی قرار گرفته و متحمل خسارات سنگینی شده است. با نگاهی به گذشته، اوکراین در آن زمان در موقعیت مذاکره قوی‌تری نسبت به اکنون قرار داشت.
این نشریه می‌نویسد: مذاکره کنندگان در آن زمان تصور می‌کردند که زلنسکی و پوتین این سند را در آوریل ۲۰۲۲ امضا می‌کنند. دیوید آراخامیا، مذاکره کننده اوکراینی در نوامبر ۲۰۲۳ در یک مصاحبه تلویزیونی گفت که چرا پوتین و زلنسکی هرگز در نشست نهایی صلح مورد انتظار ملاقات نکردند. او گفت بوریس جانسون، نخست وزیر وقت انگلیس در ۹ آوریل به کی‌یف آمد و گفت لندن هیچ چیزی با پوتین امضا نخواهد کرد و اوکراین باید به جنگ ادامه دهد. جانسون بعداً این ادعا را رد کرد. با این حال، دلایلی برای شک وجود دارد که پیشنهاد ارائه تضمین‌های امنیتی به اوکراین در توافق با روسیه در این مرحله شکست خورد.
انتهای پیام
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد